МИ ОЛЕСНУВА
Рано го погребав генијот Во себе си, Но долго тагував по него. Ослободена сум од тагата и генијот И сега не сум ни птица Ни стрела Ни цел Само сум лет, Кој плови со облаците. Во мене се сите со кои сум се сретнала Макар и на пешачки премин, И јас сум во нив. Времињата се заборавени Но она кое е споено Неможе да биде разделено. Се сеќавам Ни ги тргаа ушите нагоре И ни викаа ,,големи да пораснете,,. Си велев Кој знае до кај ќе раснеме, Па правев планови Да се мерам со највисоките врвови И од таму со лесно да дофаќам облаци, Над нив потоа да поминам И да рипам да скокам Како врз јоргани Колку ми душа сака. После мислев ќе може Да се мине од небо до небо До кај деветтото да се стаса И да се пробие небесата Да се надмине телесата ....мислев Да се исцели.. Значи нешто да стане цело Кое било времено разделено И сега се соединува Еднее Едно станува Шушкам со хартивчето