ПОГЛЕД ПРЕКУ СТОМАКОТ
Кога сум гладна,навечер, Месечината ми личи на пица Парче или цела, Зависно во кој квартал е. А кога сум сита Геврекот го гледам Како универзум Кој exnihilo Ме најадува Ѕиркајќи низ дупката Како одново се создава. Замислувам како мириса препечениот сусам Баш сега кога и давам предност На природната свежа храна. Да,секоја и чест Само она кутивче со спомени Во фиокарот на мојот ум Утрово падна И се истурија сите слики со рецепти Сеќавања и вкусови Така што и да не сакам Знам дека ќе ме разберете Оти, Гладот е хронична состојба Која не се лечи ниту со Пица голема како месечината А ситоста пак не е ни ситост Туку СЕТОСТ Која геврекот го гледа Само како Совршена форма.