ИЗМИСЛЕНА

Dvoboj megu isчekuvaњeto и odloжuvaњeto Hamlet sekogaш se meшa vo takvite situacii…. No za da ne bide dosadna dilemata sekogaш posle ona da se bide……stoi neшto drugo шto pravi privid deka stanuva zbor za sosem nova situacija и go zbunuva uчesnikot. Hamlet togaш sovetuva.. Ama uчesnikot neli zbunet misli deka hamlet e izliten и nema poim  za шto se raboti и go turka nastrana. Nebare donesuvaњeto na odluki sega e izmisleno. Ama toa zaradi trendot da se bide odluчен…reшitelen…so predpriema ч ki duh….,izgleda deka najvaжnata rabota na svetot e da si ,,neшto,, I шto da pravi naшiov uчesnik so dilemata, koga e zastaren, baven…flegmatik….i edvaj postoi a uшte treba da bide neшto. Zgora na se namesto predpriema ч ka nego go sledi filozofskata priroda. I na sekoe zoшto ima zatoa и na sekoe neшto….niшto. Прашањето e kako nekj koj e niшto moжe da bide neшto…naшiot uчesnik e totalno zbunet, napnat и nervozen. Gi ima site simptomi na moderna anksioznost и depresivnost…so blaga paranoidnost. Od

Се погледнале облаците во морето и си помислиле "колку убави облаци".Си завидуваат самите на себе си. Нашето божемно лице никогаш не се видело себе си освен во огледало.Затоа тоа за себе си мисли дека е одразот во огледалото.Убавината и грдотијата,лошото и доброто,се што гледаме -тоа сме ние.Ние сме чувство фатено во стапицата на времето,кое себе си се нарекува реалност.Кога реалноста е заробена од некое време чуваствата излегуваат од урнатините и стануваат артефакти кои ќе ни помогнат да ја склопиме прасликата (за тишината)Само со археологијата на чувствата ние можеме да се одбраниме пред судот на историјата и да бидеме ослободени од затворот на времето.Надвор од времето ние сме едно и таму нема огледала ниту илузии. Вечноста не пати од расцепеноста на разумот..од самиот себе си.Но додека вечноста е ,,ТАМУ,,....ние сеуште сме ,,ТУКА,,

Живот во познат град Не е едноставно да живееш во познат град. Сите мотиви се исцрпени. На крај живееш од мотивот ,,за инает,,...и тоа на кој друг ...ако не на себе си.... Гневен си на себе си заради сите познати агли и свиоци ....на патеките по кој можеш да стигнеш до некаде.И заради константната бројка на лицата кои ќе ги сретнеш на разминување (ни помалку ни повеке ...19...ипол...оваа половина незнам како излегува во збирот...но секогаш во математиките се покажува нецелосноста на минувачите)...И заради немилосрдните божемно љубезни прашања на загрижените за тебе сограѓани.А најмногу заради немоќта тој град да го напуштиш...од проста причина што ти се мешаат мотивот да истраеш и мотивот себе си да се измачуваш сакајќи да ја одржиш сликата на лојален.А за таквите лојални мазохисти кои мислат дека вежбаат трпение,познатиот град нема ниту психијатри доволно стручни да те избават од безизлезот,зошто за нив твојата состојба не е дијагноза туку сигурен и мирен живот. Живот в