МИТОТ ЗА ЗАЉУБЕНОСТА И АЛХЕМИЈА НА КОПНЕЖОТ ЗА ЕДНОСТ
Митот за копнежот по едност има трагичен крај. Сон кој пука како балон. Од времето збиено во митот се влегува директно во безвремената зона на мигот. Крајот е секогаш почеток на животот кој се радува самиот на себе си. Врз купот срушени кули од облаци болката направила гнездо што го вика "реалност". Храброста да и се погледне во очи е алхемиски процес што ја ослободува целата заробена сила во нејзе и ја претвора во трезвеност, да се сака она што е.