Постови

Приказују се постови за септембар, 2014

МОЖЕЊЕ

Слика
(не сум сигурна за имево,прво беше ,,допуштање,,)   Од кога се немаш Помочано од радост О дете, Изгубено во својата потсвест. Имале   право   Грим За Црвенкапа, Нејзе дека   ја изел Волкот-страв. Излези дете на видело Да те видам-да се видиш Оти во темното нема ништо, Светлината е само. Ти дете,не плаши се Слободно помочај се од радост Никој не ќе те дознае. Играчките ти ги чуваат Уште , Во ќошот, И куклата со подшишани шишки. Од боите нивни обој го светот О дете. Трчај после,претрчај го Таков шарен Со широки раце за прегратка И мочај од радост кај ќе стигнеш Дете.

МОЈАТА ТАТКОВИНА

Слика
          На денот на независноста Татко ми традиционално се јавува. Си спомнуваме за ручекот Кој што јадел Си посакуваме ,,наздравје,, И се смееме За некоја секојдневна анегдота. Тој честита Со свечен тон, Целиот обоен со достоинство и радост МАКЕДОНИЈОСРЕЌНОИВЕЧНО И покрај тоа што Во истата, Работи седум дена во неделата, На секој празник, Измолува едвај годишен одмор И прима плата во ситно, Се осмелува на ЉУБОВ Татко ми... Е мојата татковина    

ПИСМО ДО МАЈКА МИ

Слика
              Здраво   мамо. Еве решив Да ти напишам писмо. Јас сум добро ,мамо. Вчера наполнив 37 години И за среќа Сеуште сум дете,мамо. Како што стојат работите Тоа нема изгледи   да се смени. Ова е факт кој нема да те вознемири Освен ..да те охрабри,мамо.   Се сеќаваш ли,мамо, Кога си играв со дедо Ганди Во песокта? Толку   ме љубеше тој Што успеа да ме научи Да немам потреба од војна Така што Јас ке бидам промената Која ја очекувам од другите.   Потоа,мамо, Се секаваш ли кога Еднаш Исус им се искрадна на мајка му и татко му Во храмот И си играше со нас. Уште тогаш рече Дека сите ние сме Браќа Едни со други И дека по љубовта се познаваме. Нема други разлики меѓу нас. Се сеќаваш ли ко вчера да беше,мамо, Како се смеевме на балконот Седнати со Него Додека заоѓаше сонцето И како Тој ни раскажуваше Дека ич не боли ако те удрат. А за да ни покаже , утреден