ИЗМИСЛЕНА

Стоиме на работ на вселената Изненадени од сознанието Дека работ е излез Во бескрајот. Мислејќи Дека работ е ризично место Сме го одложувале со милениуми Овој миг. Стоиме на работ на вселената На местото за кое сме сонувале Дека ќе стоиме И сфаќаме дека Земјината тежа била само алатка за рамнотежа а не замка која не спречува да го најдеме излезот. Стоиме на работ на вселената На најсигурното место На кое може да се најде човек Околу нас се протега вечноста Како тепих кој се ткае без престан Од памтивек за навек. Мислевме ќе заврши А гледаме како почнува      

Живот.понекогаш дожд. Што повеќе од тоа. На чадорот свири музика Од капки. Што повеќе од тоа. Тркалата од колите Се мијат. Небото се огледува во се натопено. Што повеќе од тоа. Пие земјата без насит. Реката зема сила. Живот ,што повеќе од тоа   illustration : "Blooming Life" by Christian Schloe

              се плашам како ќе ме разберат другите кога нешто ќе кажам. се плашам каква е нивната слика за мене. се плашам дека ако не им се допадне нешто ќе ме исфрлат од играта. се плашам да мислам на сето тоа воопшто. како кутре што на аголот од некоја улица се стутулило откако некој му шибнал клоца. се плашам и покрај тоа што знам дека другите,она што го разбираат за мене е она што го мислат за себе (не подалеку од тоа) онаа слика која ја гледаат е само онаа која ја имаат за себе. (не подалеку од тоа) ете се плашам толку многу но за чудо, не се плашам тоа да си го признаам пред сите, и не се плашам illustration : "Garden of Melancholia" by Christian Schloe