FREE DOWNLOADS


 
 
 
 
Еве го работ на галаксијата,

Еве ја мојата кожа.

Го гледам тоа од некоја далечина,

А внатре сум.

Станува тесно

И здивот е тежок.

Земам игла и со малиот врв

Го пукам балонот на привидот.

Нема ништо.

Мојата кожа се претопува во бескрајот

И здивот ми е вечност.

Да се обожиш е нужност,

Просветлувањето повеке не е луксуз.
 

 

Коментари

Популарни постови са овог блога

ДВОБОЈ

NE ZNAM KOLIKO DUŠA IMAM - Fernando Pesoa